24. haftada kazanabileceğimiz maçta Galatasaray'la deplasmanda 1-1 berabere kalırken kaçan galibiyet yüzünden beraberliğe üzülüyorduk; 25. haftada içeride Trabzonspor'u 2-1 yenerken de bizi mutlu eden 3 puandan çok sergilenen mücadele oluyordu.
Bu Galatasaray ve Trabzonspor maçlarıyla aslında 5 haftalık zorlu bir fikstürü tamamlamış oluyorduk İşin güzel tarafı bu 5 maç öncesinde averaj farkıyla dışında kaldığımız play-off yarışından bu 5 haftalık zorlu fikstür sonunda da kopmamıştık. Play-off'un sadece 1 puan uzağındaydık ve artık geriye çok daha rahat maçlar kalmıştık.
Bir şeyler başarmak isteyen bir takım için önümüzdeki 9 haftalık fikstür bulunmaz bir nimetti. Son haftalarda izlediğimiz fubol da bizi bir şeyler başarmak isteyen bir takım olduğumuza inandırmıştı. Ancak önümüzde duran bu 'bulunmaz nimetten' istediğimiz gibi faydalanmak bir yana bu 9 hafta bizim için adeta bitmeyen bir kabus oluverdi.
Son 9 maçta 2 galibiyet, 1 beraberlik ve tam 6 mağlubiyet... Galibiyet küme düşen ilk iki takım olan Manisaspor ve Ankaragücü'ne karşı, beraberlik ise neredeyse tek şutumuzun olmadığı bir iç saha maçında Eskişehirspor'a karşı... 9 maçta 27 puanın sadece 7'sini alabildiğimiz kabus dolu bir dönem...
Hadi bu 9 haftalık haftalık sürecin ilk 3-4 maçında bir rehavetle sendeledik. Olur mu böyle şeyler? Olmaması gerekir ama olur. Ancak bu 9 haftada bu tezi çürüten şöyle bir karşıt tez var ki sonraki 5-6 hafta bizim için ligte kalmak adına kazanmak zorunda olduğumuz maçlar oynadık ama ortada değişen bir şey yok.
9 hafta boyunca Manisaspor ve Ankaragücü dışında kazanman gereken bir tek maçı bile kazanamıyorsun. Son maçta kendi kaderini kendin çizme şansı hala elinde ve ligte kalmak için 1 puan bile yetiyor ama o maçı da kazanamıyorsun. Ee hani mücadele, hani istek, hani hırs?
Yine bir Avrupa hayali aklımıza düştükten sonra sezon sonunda ligte kaldık diye sevinmeyi açıkçası içime sindiremiyorum. Hele ki dün Samsunspor-Sivasspor maçında Samsunspor maçı kazanmış olsa bugün Süper Lig'ten düşen tarafın biz olacağı aklıma geldikçe daha da bir anlamsız geliyor ligte kaldık diye sevinmek.
Bir iki satır da dünkü taraftarla ilgili bir şey söyleyeceğim. Dikkat ettim de hep Atatürk Stadı zamanındaki eski atkılar vardı boyunlarda. Bunun anlamı şu: Gelenlerin çoğu Mardan'a geçişle tribünlerden koparılan veya son dönemdeki politikalarla küstürülen taraftardı.
Tribündeki görüntü eski günleri hatırlattı bize, güzel günleri... Dün de tribün açısından güzel bir gündü. İnşallah gelecek sezon takım şehre dönerse eğer daha güzel günler bizi bekliyor olacak ama tabii ki en güzel günler kendi stadımıza kavuştuğumuzda yaşanacak.
