Kader maçımız olması dolayısıyla tedirginlikle, hafta boyunca gelen organizasyon haberleri dolayısıyla da heyecanla beklediğimiz Fenerbehçe deplasmanı için vakit artık neredeyse tamamdı. Saat 22:00'da Küheylan Isparta'dan İsmail, Serhat Abi ve Mustafa Abi ile yola çıkarken saat 01:30'da da Ankara'dan ben de Muhammet ile yola çıktık. Sabah 07:30 gibi Alibeyköy terminalinde diğer kafile ile buluştuktan sonra ilk iş İstanbul'da okuyan arkadaşımızın evine geçmek oldu. Çünkü biraz uyuyarak yolun yorgunluğunu maça taşımamak gerekiyordu.
Saat 10:30 olduğunda yeniden ayaklanıldı. Bu sefer istikamette İstiklal vardı. Güzel bir kahvaltının ardından hızlıca Galata Kulesi taraflarını dolandık. Maç için gerekli yüklemeyi yapma zamanı gelince de Nevizade geçtik.
Nevizade'de karşı masalarda oturan abilerimizle “Ne olacak bu halimiz?” muhabbetlerine ufaktan besteler de eşlik etmeye başlayınca anlaşıldı ki artık karşıya geçme zamanı gelmişti. Karaköy İskelesi'nden Fenerbahçelilerin de olduğu bir vapurla karşıya geçtikten sonra yürüyerek stada doğru ilerledik.
Stada giderken açıkçası beni şaşırtan şey çok fazla Fenerbahçeli görmemiş olmaktı. Stat çevresinde öyle yoğun bir maç atmosferi yoktu. Böyle böyle deplasman tribünün bulunduğu tarafa geçtik ve heyecanımız bir kat daha arttı. Son birkaç yıldır görmeye hasret olduğumuz bir deplasman görüntüsü vardı çünkü karşımızda.
Tribüne giriş yaparken yine çantamdaki pankartlar sorun oldu. "Ruhunu Koy!", "Yürekli ol!", "Love", "07 harfli aşk" yazan 4 küçük pankart aramalarda 'kışkırtıcı' oldukları gerekçesiyle içeri alınmadı. Tribüne girdiğimizde güzel bir kalabalık vardı ama bir o kadarı daha hala dışarıdaydı. 30'u aşkın otobüsle Antalya'dan gelen taraftarımıza 150 kadar kardeş Kocaeli taraftarı, 20 kadar ADS'li ve birkaç Ankaragücü taraftarı da katılmıştı.
Burda iki kişiye ayrı bir parantez açmak istiyorum. Gün boyunca bizi hep soran, sürekli ilgilenmeye çalışan Adana Demirsporlu Yalçın ve geçen sene Mardan'a giderken yaşadıklarını 07harfli bloga yazan Bandırmasporlu Kerim kardeşimiz ile çok fazla görüşemedik. Maç sonu Yalçın ile buluşabildik az biraz sohbetimiz oldu ancak Kerim ile görüşememek üzdü. İnşallah onlarla başka maçlarda veyahut Antalya'da bir tatilde görüşürüz. Onlara da burdan teşekkür ediyorum.
Maçın başlamasına 1 saat kala başladı Akdeniz Akşamları söylenmeye. Maç boyunca da devam etti ama yine sahada istediğimiz bir görüntü yoktu. Maçı 2-0 kaybederken Sivasspor'un deplasmanda Samsunspor'u yenmesi ile ligte kalıyorduk. Tribünde sevinçten çok hüzün vardı.
Bu deplasman taraftarın yalnız bırakılmadığı zaman neler yapabileceğinin en büyük göstergesidir.
Bu deplasman taraftarın yalnız bırakılmadığı zaman neler yapabileceğinin en büyük göstergesidir.
Ligde kalmanızı mutlulukla karşıladım. Umarım gelecek sezonda başarılı olursunuz.
YanıtlaSilMaç öyle gergindi ki hiç görüşme fırsatı bulamadık.Maç sonu da karşılaşamayınca öyle bir sonuç oluştu :) Kısmetse bir Antalya tatilinde, olmadı herhangi bir İstanbul deplasmanında görüşmek üzere.
YanıtlaSilBu maçta ne yazık ki organizasyonsuzluktan dolayı tek bir Bandırma'lı olarak yanınızda oldum ama kısmet olursa bir dahaki maçlarda daha fazla gelip desteklemeye çalışacağız.
Antalya'ya selamlar..Bundan sonra daha az stressiz, gerilimsiz maçlarda görüşmek üzere :)