Dün geceyi bu üzücü günü anmak için uygun bir video aramakla geçirdim ama izlediğim her videoda boğazımda bir şeyler düğümlendi. İzlediğim ilk videoyla beraber herhangi bir video paylaşıp da o acı hatıraların küllerini yeniden alevlendirmenin mantıksız olduğuna karar verdim. Çünkü benim boğazımı düğümleyen şey küçük bir çocuğun haykırışları iken o çocuğun haykırışları sevdikleri ile arasında sadece bir duvar olmasına rağmen o en sevdiklerini belki de bir daha hiç göremeyecek oluşuydu. İşte o acıyı anlayamadım, anlayamazdım da... Çünkü o acıyı anlayanlar sadece o geceyi yaşayanlar olabilirdi.
Bu yüzden burada yazacağımız her şey biraz eksik, belki de anlamsız olacak ama 17 Ağustos'u biz de unutmadık, unutmayacağız. O karanlık gecede hayatını kaybedenleri rahmetle anıyoruz.
Bu yüzden burada yazacağımız her şey biraz eksik, belki de anlamsız olacak ama 17 Ağustos'u biz de unutmadık, unutmayacağız. O karanlık gecede hayatını kaybedenleri rahmetle anıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Küfür ve hakaret içeren yorumlarınızın yayınlanmayacağını hatırlatır, yorumlarınızı paylaşarak blogumuzu zenginleştirdiğiniz için teşekkür ederiz.